Byzantium – będę spoilerował

[Niedzwiad]

Neil Jordan – odrodzenie wampirów, zmierzch wampirów dla nastolatek. Niemoralne, nienasycone, nieśmiertelne.
Co za bullshit.
Od dawna nie miałem tylu myśli samobójczych na seansie filmowym, naprawdę gdy przez półtorej godziny filmu chcesz sobie wydrapać oczy łyżeczką nie jest dobrze. Szumnie zapowiadany nowy film Neila Jordana, reżysera uznanego Wywiadu z Wampirem to pseudointelektualne, nudne jak flaki z olejem wynaturzenia o właściwie nie wiadomo o czym.
Tu SPOILERY
W filmie śledzimy losy głównej bohaterki, wychowanej w szkole katolickiej córki prostytutki, przemienionej przez matkę w wampirzycę. Eleonor jest zagubioną, neurotyczną i poetycką duszą, która nie może już dłużej zdzierżyć zakłamania, w którym żyje i ukrywania faktu, że jest nieśmiertelną istotą, która musi pić krew aby przetrwać. Na szczęście pije krew tylko starych i umierających, jest ich dobrym aniołem śmierci przeprowadzającym ich na drugą stronę życia. Za to jej matka Clare, to nie potrafiąca nic innego jak sprzedawać swoje ciało, przymuszona w poprzednim życiu do kurewstwa chłopka, która ssie krew z kogo popadnie, jednocześnie okradając swoje ofiary.
Panny uciekają do swojego rodzinnego miasteczka przed ścigającymi ich jakimiś tajemniczymi typami. Tam w starym budynku, który służył za hotel Clare otwiera burdel, a Eleonor poznaje neurotycznego chłopaka, chorego na białaczkę, w którym się zakochuje i pod wpływem, którego postanawia opowiedzieć swoją historię wampiryzmu ludziom.
W międzyczasie dowiadujemy się, że dziewczęta są ścigane przez tajemnicze Bractwo – uwaga stowarzyszenie szowinistycznych mężczyzn, którzy odkryli tajemnicę nieśmiertelności i którzy stoją na straży porządku i słabych(?) a nazywają się Szponem Sprawiedliwych. A polują na Clare, która choć pomimo tego, że początkowo zaakceptowana przez te MSŚ złamała ich zasadę i stworzyła kolejnego wampira kobietę… losie naprawdę… Blablabla… wszystko się kończy dobrze.

Opinie na temat tego filmu są podzielone, część chwali go pod niebiosa, że to przełom i przepełniony poetycką wizją nadmorskiego miasteczka pełna pięknych obrazów sztuka o egzystencji. Inni, że to traktat o mizogini i męskim szowinizmie.
Nie wiem, może nie dla 31 letniego mężczyzny, który potrafi docenić piękne zdjęcia i dobrą historię. Ale nie półtorej godziny, w której główna bohaterka próbuje wygrać konkurs tępego patrzenia przed siebie z Robertem Patisonem. Tematyka szowinizmu jest w XXI wieku wyciągana na siłę pewnie przez jakieś sfrustrowane feministki, z plakatami głoszącymi "Kobiety też mogą być wampirami".
Wampiry są tutaj wampirami tylko po to, żeby mógł być poruszony temat wiecznego życia, marazmu, znudzenia i przemijania. Bo tak naprawdę jedyne co główne bohaterki z nimi łączy to potrzeba picia krwi i nieśmiertelność.
Bohaterki mnie nie zainteresowały, pewnie nie ten target, bo nie mam 16 lat, nie buzują we mnie hormony, nie potrzebuję akceptacji społeczeństwa ani nie dręczy mnie samotność.
Film ma kilka ładnych ujęć, zwłaszcza krwawe wodospady, ale większość to chłodne nadmorskie pejzaże, i snujące, zaspane miasteczko czasami choć raczej rzadko przecinane scenami okrucieństwa i obleśnego softporno. W dużej mierze po to, żeby pokazać dwa różne światy bohaterek.

Ogólnie nie polecam, ale to moja opinia.
Jak masz 2 godziny, lubisz pseudo egzystencjalne wydmuszki lub po prostu chcesz sprawdzić, czy to co tutaj napisałem to nie jest jakiś bullshit, film jest w kinach.

Na plus cyce Gemmy.

[McKlop]

Mi tam się podobało, pitu pitu, ale obrazki ładne, i dupeczki też. Setting mi przypadł do gustu. Irytowały mnie za to flashbacki, troszkę za dużo, jak na mój gust.
Film jest też już na szeroko pojętych internetach, wink wink.

[Autor]

Posty