Łukasz Orbitowski o skandalach:
"Popularność mistyfikacji wynika poniekąd z tego, że ludzie lubią być okłamywani, o czym świadczy krótka, ale burzliwa kariera pisma "Skandale", założonego przez Andrzeja Minkowskiego. Ten typowy przykład literata przyklejonego do Polski Ludowej doskonale odnalazł się po wybuchu wolności. Założył pismo i zatrudnił kolegę po piórze, Zbigniewa Safjana – tego samego, który wymyślił Hansa Klossa, a wcześniej donosił do bezpieki na kolegów z partyzantki.
"Skandale" były pismem, na które polskie społeczeństwo czekało, zarazem nie będąc nań przygotowanym. Powszechnie sądzono, że po odejściu komunistów wszystko, co pisze się w gazetach, jest prawdą. Zarazem otwierano się na cudowności
świata.
Bo czy nie miło przeczytać, że w Austrii pojawiła się dwugłowa gwiazda
rocka, na Marsie mieszkały dinozaury, a na Mazurach grasuje banda gwałcicielek (babcia, matka i wnuczka) wykorzystująca mężczyzn, a potem oddalająca się w niewiadomym kierunku? Relacje z poczynań gwałcicielek miały formę fotoreportaży, co jeszcze dodatkowo poprawiało odbiór całej historii. Dzisiaj trudno uwierzyć, że nakład gazety wynosił ponad milion egzemplarzy, ale cóż, takie były czasy: dużo wolności, dużo pieniędzy, wielkie nakłady. Z czasem "Skandale" przekształciły się w "Nowe Skandale", a potem w czasopismo "Bez Pardonu", ono zaś padło, zapewne pod ciężarem postkomunistycznych bredni, które drukowało. Sam Minkowski jest teraz szefem Fundacji Korczakowskiej, co dowodzi, że bystry człowiek potrafi się ustawić bez względu na ustrój czy sytuację."
[url]http://doza.o2.pl/?s=4097&t=11502[/url]
.
