Thor

Tytuł: Thor
Produkcja: USA, 2011
Gatunek: Komiksowo-mitologiczny
Dyrekcja: Kenneth Branagh
Za udział wzięli: Samuel L. Jackson, Chris Hemsworth, Natalka, Anthony Hopkins, Tytus Pullo, Rene Russo
O co chodzi: Żałosna parafraza mitu o Thorze

Mowa motywacyjna

Jakie to jest: Jakież było moje zdziwienie w kinie, gdy zachęcony licznymi entuzjastycznymi reakcjami (również ze strony userów ZP) zobaczyłem Thora. Mimo maksymalnie pozytywnego nastawienia i dobrych chęci nie potrafię tego filmu ocenić lepiej niż średnia miernota – co budzi we mnie podejrzenie, że albo w kinach lecą dwa różne Thory, albo Rząd NWO testuje na obywatelach jakiś nowy specyfik dosypując go do wybranych ujęć wody pitnej.

Generalnie nie mam się co oburzać – film jest dokładnie taki, jak na trailerach. Plastikowy Asgard, na szybko wstawiona Natalka dla której zapomniano wymyślić postaci, komputerowe ludziki i epiczna bitwa w pustynnej wiosce – wszystko się zgadza.

Laczek w klatę się sprawdza

Film zaczyna się nawet znośnie przygodami w Asgardzie, fajna muza, przyjemny visual – pierwsze kilkanaście minut daje się oglądać, choć szału nie ma. Sam kosmiczny Asgard jak wspomniałem mocno plastikowy i chyba Branagh nie za bardzo miał na niego pomysł – sceny masowe przeplatają się ze scenami w pustych pokojach, na życie Odyna ktoś co chwile dybie, co jest o tyle łatwe, że czasami chodzą za nim straże, a czasami nie. W ogóle chyba militarna siła Asgardu opiera się na masie liczebnej i paru głównych herosach, bo szeregowi żołnierze dość łatwo idą pod nóż. Tutaj warto tylko zaznaczyć, że mimo wszystko obsada jest niezła – Odyn, Loki, Czarny Heimdall podnoszą nieco poziom całego tego disasteru. Także Hemsworth jako Thor wypada nieźle (np. podczas sceny swojej koronacji), i gdyby jeszcze film posiadał jakikolwiek scenariusz, gość mógłby fajnie błysnąć.

Polecam Rocket Fuel

Niestety akcja szybko przenosi się na ziemskie łono natury i film wraz z widzem idzie spać. Takie sobie żarty „kosmita nie radzi sobie na Ziemi” przeplatają się z para-romansem i niezbyt wymyślnymi knowaniami Lokiego. Niemalże głównym wątkiem filmu staje się zajęcie Mjolnira przez SHIELD i przygody w ich bazie, które powinny być w najlepszym razie epizodem. Potem mamy jeszcze wiejską bitwę na Ziemi, równie kameralne starcie w Asgardzie i po filmie. Całość ma mniej więcej o 80% mniej fabuły niż Powrót Jedi, a to już naprawdę mocno poniżej rezerwy. Ponadto gdyby pan Branagh obejrzał chociaż z jeden odcinek SG-1, jego wizualna koncepcja wormholi mogła być trochę mniej wtórna.

Z innych wad: żałośnie wypada ekipa kolegów Thora, która chyba w komiksie była dość ważna – dowcip jednego z gości w filmie, że idzie Jackie Chan, Robin Hood i Xena niestety jest boleśnie trafny. Cała grupa mogłaby być właściwie jednym bohaterem, bo wszystko robi jednomyślnie razem, a i tak nie są to czyny warte uwagi czy kluczowe dla fabuły. Wypadają nawet nieźle w scenie fikołkowej 3D walki z lodowymi alienami, ale na tym kończy się ich ekranowa użyteczność.

You should see your faces

Postać pani Portman to osobne kuriozum i jej udział w tym filmie tłumaczę tylko tym, że rozpaczliwie zbiera na wyprawkę dla dzidziusia. Laska cały film załatwia na zmianę dwoma myślami: „They took my jooob” i „Ale ten Thor ładny”, miała kiedyś chłopaka i na tym się kończy jej złożoność. Pierwotnie miała zapewne prezentować wygląd nerdziary, ale widocznie pani Aktorka nie poszła na takie zeszmacenie swojego wyglądu. Jeszcze lepszą postacią jest jej kumpela, która w połowie filmu chyba znika z ekranu, czego widz właściwie nie zauważa.

Naprawdę nie chce się pastwić za długo nad Thorem – na szczęście nie czytałem o nim żadnych komiksów, więc nie byłem jakoś emocjonalnie związany z postacią, ale zawód filmowy i brak trzech dych w kieszeni boli. W filmie widać trochę przebłysków dobrego reżysera – fajna poetyka Asgardu z sensownym wykorzystaniem 3D, niezła postać Lokiego – ale to za mało nawet na film zwykłego wyrobniczego reżysera, a co dopiero Branagha. Obrazowi trzeba oddać parę parę-dobrych scen (głównie na linii Thor-Odyn) i całkiem czadowy soundtrack. Niestety nie są one w stanie zmyć z filmu wrażenia totalnej taniochy kręconej w Meksyku i nadającej się na VHS 30 lat temu – coś jak Superman II.

Tak więc, jeśli ktoś się spodziewał dobrego Marvela w stylu Iron Manów, czy choćby Punishera: War Zone – nie tędy droga. Posłuchajcie głosu człowieka, któremu nic nie dosypali!

Ocena (1-5):
Asgard: 4
Wieś: 2
Postacie: 3
Fajność: 2

Cytat: This drink… I like it! More!

Ciekawostka przyrodnicza: Wg reżysera film jest rzekomo rimejkiem Henryka V Szekspira.

Written by: Commander John J. Adams

Komenty FB

komentarzy