The Eidolon

Rok po premierze Rescue on Fractalus! oraz Ballblazera i bolesnym rozwodzie z Atari, samodzielne już Lucasfilm Games wydało dwie kolejne gry: The Eidolon oraz Koronis Rift. Obie, stosunkowo u nas mało znane, na Zachodzie doczekały się statusu kultu i jednych z najbardziej udanych tytułów 8-bitowego Atari. Dzisiaj kilka słów o wyprawie Eidolonem, a za tydzień co nieco o Koronis Rift.

The Eidolon wydane zostało na dyskietce w 1985 roku. Prawdopodobnie, jak w przypadku Rescue on Fractalus!, ukazała się również legalna wersja kasetowa – piracka była na bank (Pierwsze słyszę! Zmarnowane dzieciństwo! – Cmdr JJA). Fabuła była ponoć jedną z pierwszych, pionierskich wycieczek w klimaty steampunkowe. Otóż nasz bohater pewnego dnia odkrywa zaginione od lat laboratorium doktora Agona, a wewnątrz wehikuł zwany Eidolonem. Zapomniana i pokryta kurzem, ponad stuletnia maszyna wciąż jest sprawna, o czym szybko przekonuje się nasz bohater niechcący ją uruchamiając. Bzyk-błysk i znajdujemy się nagle w jaskiniach otoczeni różnokolorowymi kulami energii oraz – o zgrozo – smokami.

Grafika, mimo że świetna, była w sumie kontynuacją zabawy chłopaków Lucasa fraktalami. Tym razem góry i doliny Fractalusa zostały odwrócone i tak powstały jaskinie Eidolona. Sama gra była autorstwa i pomysłu Charliego Kellnera – polegała na eksploracji systemu jaskiń, zbieraniu kul oraz kryształów, które były niezbędne aby zaliczyć poziom i pokonać strzegącego go smoka.

Myk z kulami polegał na tym, że różniły się od siebie kolorami i każda z nich miała inne zastosowanie. Czerwone służyły jako fireballe przeciwko smokom, niebieskie zamrażały przeciwnika, zielone potrafiły przemienić monstrum w innego stworka, a złote jako jedyne mogły zniszczyć finałowego przeciwnika. Gra, zwłaszcza na wyższych , mocno rozbudowanych poziomach, była dość wymagająca ale naprawdę wciągała. Na końcu czekał na nas wielogłowy smok oraz wyjaśnienie zagadki zniknięcia doktora Agona.

Tyle na dzisiaj. The Eidolon, to kolejna po Rescue on Fractalus! i Ballblazerze giera Lucasfilmu, która wyrastała ponad 8-bitową przeciętność. Połączenie fraktali, steampunku i grafy 3D (no jakby nie patrzeć, Eidolon to FPS pełną mordą) było mega rewolucyjnym pomysłem na kompie, gdzie królowały głównie proste zręcznościówki i strzelanki. Oprócz Atari ukazały się również wersje The Eidolona na C-64, Spectruma i Amstrada.

Komenty FB

komentarzy