M.U.L.E.

Aby odpowiednio uczcić 25 lecie kalkulatorka Commodore 64 na Zakazanej Planecie startuje cykl ATARI Finest. Będą to krótkie pogadanki i dyskusje o najlepszych tytułach na maszynki 800XL lub jak ktoś wolał brzydsze 65XE (ja wolałem! – Cmdr JJA). I od razu ucinając wszelakie polemiki o wyższości C64 nad Atari lub na odwrót przypomnę zakurzony ale wiecznie żywy argument atarowców: lepszy dźwięk i basta 🙂 (co ciekawe, był to również argument commodorowców – Cmdr JJA).

ATARI Finest to najlepsze tytuły, zaczniemy więc od jednej z najbardziej zacnych i zasłużonych gier : M.U.L.E. stworzonej przez Ozark Softscape (twórców m.in. innego kultu Seven Cities of Gold), a dystrybuowanej przez europejski Oddział Electronic Arts. Była ona jedną z pierwszych przeznaczonych pod multiplayer gier tamtych czasów. Tryb single player pozwalał na zabawę samemu, ale to multi i co najmniej 2 joye rządziły.

M.U.L.E. to strategia ekonomiczna przeznaczona dla maksymalnie 4 graczy. W przypadku trybu single brakujący do zabawy playerzy zastępowani byli sterowanym przez 8-bitowe AI kolonistami. Po wyborze rasy lądowaliśmy na planecie IRATA (da ktoś radę odczytać nazwę od końca?), a po wybraniu działki zaczynaliśmy wydobywać Żywność, Energię, cenne Kryształy lub Smithore: substancję z której powstają tytułowe M.U.L.E.

Cały handel nadwyżkami surowców odbywał się na prowadzonych live przez kompa aukcjach, co w owych czasach było co najmniej rewolucją. W taki sposób można było tworzyć sztuczne niedobory, magazynować towar czy błagać kumpla o sprzedaż niezbędnej np. żywności. Całej zabawie w kolonizację towarzyszyły wypadki losowe: a to muł uciekł, a to napad piratów lub burze słoneczne. Twórcy starali się je zbalansować, tak więc lider zazwyczaj miał przechlapane i to jego towary najczęściej znikały z magazynów, a biedniejsza konkurencja dostawała paczki z kosmosu. Grafika była raczej mało przełomowa i mocno umowna ale startowa muzyczka autorstwa Roya Glovera to kulcik często później remiksowany.

Tytuł gry, pomysł kolonizacji w mocno pionierskim stylu oraz koncepcja zarządu planetą zaczerpnięta była podobno z „Time Enough for Love” oraz „The Moon Is a Harsh Mistress” Heinleina. Z nawiązaniem do „Time Enough for Love” nie ma co polemizować, ale już „Luny” nie jestem pewien. Anarchistyczny zarząd planety w M.U.L.E. ma się nijak do dyktatury, tajnej policji, kapusiów czy opodatkowania za powietrze w powieści Heinleina. Natomiast sam genetycznie modyfikowany muł (M.U.L.E.: Multiple Use Labor Element) to oczywiście nic innego jak „zapożyczony” design AT-AT z Gwiezdnych Wojen.

Głównym autorem M.U.L.E. był/była niejaka Danielle Bunten Berry znana także jako Dani Bunten, choć na chrzcie rodzice nadali mu/jej imię Daniel. Po trzech nieudanych małżeństwach Daniel Paul doszedł do wniosku, że wszystkiemu winne jego fascynacje pomadkami i sukienkami. W rezultacie tego w 1994 roku zmienił płeć stając się panią Danielle. M.U.L.E. powstało w 1983, więc możemy być spokojni, że to czysto męska rozrywka.

M.U.L.E. stało się zasłużenie dla atarowców kultowym tytułem, sprzedanym łącznie na wszystkie platformy w liczbie 30 tys. egzemplarzy. Nie pamiętam, ile jednostek na kasecie zajmował ale musiało być tego dość sporo. Pojawił się później również na C64, ale pamiętajmy, że początkowo M.U.L.E. dedykowane było wyłącznie Atari 400/800. Taki exclusive w 1983 roku.

Komenty FB

komentarzy